filistin'e şiir

aylardan temmuz,

filistin’de sinek kadar kıymet-i harbiyesi yok

çocukların,

ve susuz köpekler iştahında

kanlarını içiyor faşistler

biteviye

newyork’ta iki bin adam

iki bininin de tatilinde deniz var

ufukları dar ve resmi

konuşuyorlar aynı umursamaz dille

bildik sesler ve sözcüklerden

ibaret

vicdanlarıyla kürsülerde

aldıkları para mukabilince

akan çocuk kanlarıyla yazılıyor

mevzuat

gündüzden geceye

newyork’ta ya da brüksel’de

geceden sabaha

insan elleriyle

her ikisinde de

sanıyorlar ki

böyle kuruldu dünya

sanıyorlar ki

dünyanın bir ucu uzak ve ortadoğu

iki çelik kapı, onlarca kilit

koşmayacak ölü çocuk

ruhları

öteki uca

bilmiyorlar,

bilmiyorlar ki;

heyhat bilmek de istemiyorlar,

çocuklar

annelerin bedenlerinden

birer parçadır

her yerinde yeryüzünün

neyse londra’da bir sokakta

odur gazze’de

dünyanın bütün anneleri

şiddeti aynı doğum sancılarıyla

getirmişlerdir çocukları

dünyaya

rehberleri melekler

aynı

kopar gelirler

her yerden

aynı

her iklimde

kesilir göbek bağı

aynı

her memlekette

deşiyor netanyahu

kerpeteni ve köpek dişleriyle

bedenlerini

kadınların

yirmi birinci yüzyılda

ısıra ısıra

çocuklar ölüyor

okul duvarlarının altında

ne sessiz bir mekan

kainat

Metin Ali Kolsuz – İzmir

Eski Aşkıma Vasiyet

İhtiyarladım işte
Ama sen beni
Yine de genç bir kaplumbağa
Say
Tılsımını yitirmesin
Hatıralar
Eksilmesin
Eski sevişmelerimizden kalan
Ürpertisi
Dokunuşların
Ege'de bir adada
Yunanlı inatçı bir şairin
Duyurulmamış
Ölümüne gel
Sevgilinin elinden tutup
Yıllar sonra

Akathi Damaris / Yunanca'dan Çeviren: Kitapsevenlerle

"şey - bulamadığım sözcük" / afgan halk şiiri

her zifiri karanlık öteki yarımı tamamlıyor
izinsiz, çalmadan kapımı
giriyor içeri çirkin bir dilenci
yağmur kesiliyor inadına
dalda bir serçe
sesini dinliyor şeyin
şeyin
vuran yüreğimdir güm güm
kafesini aştı aşacak
belayı buldu bulacak
nalet oldu olacak
şeyin

elini eteğini çekiyor güneş
daha ikindi, bilemedin kuşluk
zaman şeyin
hesabı
şeyin
kör bir çakı vuruyor döşüme
meçhul aşkları gömüyor
iri memeleri oynayarak dilli bir kadın
durulmadı durulmayacak
hayta
nobran, arsız ama düşünceli
şey
karıyor harcını
selam veriyor
işte kuytusu ahlaksızlığın
tanrıya göstermeksizin öpüyor
öpüştürüyor
atlı üstlü dört dudak
iki dil
beleniyor günaha sevdaları
ikimizin
şeyi

parmak parmak üstünde
şah damarı bir kağıt kadar
örselenmiş
en üstünde
kımıldamadan duruyor ömür
geçiyor üstün de üstünde
bileniyor hasret
kadın hatıralarının
şeyinde
er kişi
mendillerini kirletmiş kalabalıklar
çevrik
dik ve soğuk
bir musalla üstünde
havlıyor şey
şey
bulamadığım
dimdik bir sözcük
kabil'de bir yerde.


Afgan Halk Şiiri - Çeviri: Kitapsevenlerle