istanbul'u kim yarattı - şiir

küçük bi köydür istanbul

namusunu göçmenlerde yitirmiş

uykusu yoktur

temenni o ki

rahat uykusu hiç yoktur...

tam ortasında

levrek balığı

kadeh kadeh

rakı

her akşam

her yanında aynı ölüm

her yerinde

şerefe diyen yolsuzlardan ibaret

öyle bir köy istanbul

öyle bir şehir

ekseriyet öyle, yolsuz...

ben vasıl oldum olalı

şu yanına bakarım

şu yanı hep imbat

seceresinden çıkarımlanmış

haşa

vurur yüzüme yüzüme

bi ıhlamur kokusu

alır getirir

her sevdaya düştüğümde...

göç eden kuşları

ikindi vakitleri

mevsim de yaz

doklarda bekler

dirayetle

sabır martı kuşlarının işi

sabır vakfedilmiştir...

bi büyük şehirdir istanbul

teee öteki yanı

benim hiç bilmediğim semtler

kuşluk vakti başlar beklemeye

ivedi

akşam olsun diye

tuhaf bi ahali

biri

sönmez ışıklar

şimdi tarif lazım olmuştur şiirde

sönmez adı

ışıklar soyadı

sönmez ışıklar

istanbul ebedi

insanlar tükenir

insanlar hep kolay tükenir...

şehir

her fırsatında

haysiyetini kazanmak ister göçmenlerde

şiir burada

bu fay hattının yarattığı

boğaz’da

kadim bir dosttur

kuşak kuşak

istanbul bize tutsak

şehir bizi yuttu yutacak

varsın olsun

şiir bazen başkaldırı

bazen tevekkül olacak...

sönmez ışıklar – cihangir / 1999

(kedi şiirleri kitabından)

bizim sokak - şiir

 

bizim sokakta rızkını arayan
bir ingiliz bankası
kasabın yanına tutunmuştur
sağlamca
zaman zaman önce
elele bir çift geçerken
önünden
zarif boynunu öpen adamının
kaldırımda sürtünen ayağı
tökezleyince
sermayeyi ayağa dikmiştir
aniden
ki kaydı devlet tutar
zaman o zaman
öteki dükkanın çırağı
ikinci sınıftan öğretmeni
tavassut etti diye
tavuk budunda üşüyen parmaklarını
yanmayan kaloriferde ısıtmaktadır
tenha bir yerinde
mekanın
zaman hem de öğle vakti
çocuklar bizim sokakta
çizgilerine basmadan
yürümektedir
kaldırımın
onlar da ikinci sınıftan
onlarınki de besbelli oyun
üstelik
ikindi vakti de olabilir

bizim sokak
peyzajı pahalı karşı parkın
yasaklı sevişmelerinde
çetele tutanlara
ikamet vermemeyi
adet edinmişken
on bin sabah direnip
fazlası da mümkün
on beş bininci tan vaktinde
azınlık bir cemaat ile
cami yaptırma derneği peydalamıştır
daim
her kaydı devlet tutar
televizyonlara göre
iyi de olmuştur

bizim sokakta 
belasını arayan iki şırfıntı
nesli tükenmiş bir hurdacıyı
kafeslemeye and içmişlerdir
ortak yemin törenlerinde
ta banka gelmeden evvel
yer
denizden epey uzak
gökyüzüne yakın 
iki mutlu şırfıntı
kimseyle değilse bile
aşka ömür biçenlerle
müttefiktirler
tescilli ki söylenir olmuş
kaydını tutanlar var
devlet gibi
ikisi de
iki mutlu ve masum şırfıntı
uyumazlar sabah akşam
torpille iş ararlar
adı ceketsize çıkmış
habersiz yavuklularına
iki koldan

bizim sokakta her gündüz
sekizi bilmem ne geçeden sonra
banka da buraya geldikten kelli
sevda türkülerine
ambargo gelmiştir
delinmeyen cinsinden
üstelik zabıtadan tembihli
devlet kaydıyla yani
ama yine de
her daim bir kadın geçmektedir
pencere önünden
türküleriyle
tüm erkekleri parasızdır
kalu beladan bu yana
bizim sokağın 
yine de
banka gelmiştir

bizim sokak
tamı tamına dört yıldır
kusmaktadır
ince hastalığı had safhada
dahiliyecileri çaresiz
ve bir hastane koridorunda
günbegün
kısa öyküsünü almaktadır
şehirden bir hemşire
kusmaktadır
önce aktarını, sonra gastecisini
ağzından fışkırtmaktadır
esnaf esnaf
midesi kaldırmazki sokağın
onlar eski besin
kasap her sabah
komşusu bankaya
yan gözle bakmaktadır

bizim sokak
ingiliz bankası
kasapla kesişmeye başladıktan kelli
buralardan bir kızı
karşı apartmanın boşluğa bakan
dairesinde oturan
bir yanık oğlana
ortaklaşa ve dedikodulu
yamayamamıştır

bizim sokak
adını değiştirip üç gün önce
sahipsiz, başıboş köpeklerce
terk edilmiştir

sokak gayri bankanındır
rızkını bulmuştur

bizim sokak asırlar sonra
sırtına esvap geçirmiştir...

                                  raci batu kalkanoğlu - 1997 şehremini

(*) Fotoğraf google'dan alınmıştır. Eğer telifli ise kitapsevenlerle@gmail.com adresine yazarsanız düzeltilecektir.