her şey hayal

unutmak için yazana
şair diyorlar
şu an adaları, denizi
ve ihaneti olan bir şehirden
ağır aksak
sana yazıyorum
aç bebelerin memesi
sözcüklerim
sıkılacak son kurşunu
ölümde bir askerin
ama sen hala
bana başka gülüyorsun
yalan söylüyorum
yüzüme vurma
bana başka gülmüyorsun da
ben iri elleriyle toprağı örseleyen
sabırlı bir köylünün
hayal gücünden çalıyorum
hala.
bu şehirde
kimse fare kadar sessiz
etini kemirmiyor
insanın
en kıymetlisi de biz değiliz
ve gidemesek de göçebe
bir yanımız hep duracak
nüfus cüzdanlarımızdaki
kütük kabilinden
çoktan
geçtim ben onu da çoktan
unutmayı beceremeyene
şair diyorlar
işte o harbi tuhaf.
suç için iz sürüyorlar bu şehirde
ne ki
aşk için
yalnızca para harcıyorlar
şehir öyle bir şehir
ben orta yerinde
senin bana hala
bir başka güldüğünü
hayal ediyorum
yalancıktan tabi
omuzuma
bir el dokunuyor zamansız
dönüyorum
kalabalık
böğrüme bir sancı giriyor
oluyor ara sıra
soruyorum
nedensiz
her şeyin farkındayım
oysa
bu şehirde
şiirle ötüyor borum
sen bana başka gülüyorsun
şiir bitiyor
sen bana başka gülmüyorsun
ben şiir yazıyorum
ondan mütevellit
her şey hayal
her şehir aynı

             arif kozanoğlu - 2001 / istanbul