Kağıdın üzerinde
bir kalem
kalemin içi boş
kağıda bakacak
yüzü de yok hani
dokunuyor
kadının çıplak omzuna
ayrılık rüzgarı
denli
inceden ya da
hoyrat
Ürperiyor kadın
dilinde korkusu
teninde cilt
yarası oluyor
zalim keder
Erkekse başıboş
köpek
akşamın dar bir vaktinde
tırmalıyor kağıdı
ısırıyor cüssesiyle
kesilen ahkamları
bırakmadan gece
yarısına
İki polis
elleri ağır barut
kokuyor
ölümler daha
ilana
çıkmadan
aynasızların kaytarıyor
yürekleri
vuruyor en
dayanıksız yerinden
hatıralarına
çocukluklarının
kötülük
Yazıyor kalem
içi boş sözcüklere
yetiyor
gücü
boşluk içi
kalemlerin
kadını devşiriyor
zamansız ve asi
Yatıyor kağıt
ayrlık mahpusuna
kaderine de razı
Bitiyor yaşamak
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder