15 Ocak 2015 Perşembe

seni de özlüyorum ya / bir ankara şiiri

şimdi seni özlüyorum ya
kışın orta yerinde
boğazımda bir rakı kekreliği
sağım solum sobe
ayaklarımı toplamışım altıma
parkın adı filanca şair
tütüyor cigaram
bank onun
yalnızlık ondan sirayet bana
soğuk eyvallah, hem de çok soğuk
ama bi dinle, bi dinle kenar yerinden
ciğerlerim çıkıyor
aklıma bir selanik türküsü düşüyor
gülüyor komşum deli
biliyor kahr sözlerini

şimdi ben bu vakit
seni de özlüyorum ya
tanrıları şaşırtıyorum
yağmurun dövdüğü ıssız bir sokaktan
bereket topluyor toprak
içine çağrıyor gayri beni
vakitsiz
şımarık
mülteci
hazırım, isteyen istesin

herkes sarhoş şu köyde
şu köy haritada bile yok
seni de özlüyorum ya
hepsi bana düşman
nüfussuz
yazıyorum, yazıyorum yok okuyan
yılanlar öldürülüyor tarlalarında umudun
o dem
fareler basıyor yaşamayı
seni de özlüyorum ya
kırıp demirden kapısını
dalıyorum aşktan içeri
soğuk ama cidden soğuk
pişiyorum
geçiyor hamlığım

seni de özledim ya
inat etsem, hayvanca inat etsem
itin biri olsam hani
kızıla boyalı bir güneş
ithal eder
önce boynundan öperim
öperdin
iki peri bacasının arasından
çalarım masumiyetini
çalardın akıbetimi

seni de özledim ya
temkini bırakma elinden
kır döşümü
al yüreğimi
öleyim

Mustafa Doğan - Aralık 1981 / Hamamönü
ölü şairin defteri'nden

Hiç yorum yok: