bitti yazmak için
şuraya
üşengeç bir nokta
koyabilirim
kısmetsiz
kadınlara okuturum
kırık testide
alevlenen mum ışığında
mektuplarını
sırtımı soğuk bir
duvara verir
kesiksiz iki
cügara çekerim içime içime
en çok nemlenir
gözlerim
söylenmeyen bir
türkü
akşam akşam
çalınır kulağıma
sümüklü yenlerini
ısırırım göyneğimin
deli derler en
çok
deli
bilenlere kalsa
mecnundur halim
bitti yazmak için
şuraya
kalemler
tüketirim
dilenciliğimle
devşirilmiş
ne kalemler
kadının biri aha
akşamda olmuş
yoksulluk da
illetidir
mahallenin orta
yerinde
perdesi
yarılanmış evcağzında
çayın rengini
mırıldanır
sesi yanar içinde
içinde
uykusu kaçar
donuk bakan iki
kara gözdür
iki kara gözden
ibaret
kadın
eski sevgilisi
düşer aklına
de hey ta
nerelerde
delirdim der en
çok
deliyim
bilenler de
mecnun
bitti yazmak için
şuraya
hayta bir evlat
olur
mülteci aşk
iner dağdan iner
aşağıya
iki savruk nehir
gibi buluşur
kuytularında
sahibesiyle
gece körüdür
küheylan
eşeler toprağı
toprağı
burnunda
ebemgümeci kokusu
yatar önüne
akıntının
aşk alır götürür
sade ve içten
her kim ki
düşünür eski yavuklusunu
şeytan onun
içinden çıkıp
yakarır tanrıya
o dem yeniden
yaşamak
o esinti varolmak
deliririz en çok
deliyiz de
hepimiz mecnun
mazhar ali kırımlıoğlu – 1974 / Şarkışla
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder