ŞİİRE ÖNSÖZ YAZILABİLİR / ŞEHRİN ÖTEKİ YÜZÜ TANRI VE SEVDA

Yaşınız nerelerde, benim yaşıma denk mi bilemem ama bizim kuşak kendinden söz etmekten pek haz almazdı. Bunun bir yansıması olarak başkalarının özel yaşamlarını kurcalamayı da pek sevmez ve beceremezdik de. Ancak, insan denilen canlının ruhuna dair özellikler de hep ilgimizi çekmiştir. Peki, bu iki karşıt duruş, bir kişinin beynine, yüreğine yerleşmişse sonuç ne olabilirdi? Tekrarı sevmiyorum ama demem o ki; hem insanın özel yaşamından uzak durup hem de insan denilen canlının ruhsal durumuna bulaşmak ve meraklanmak nasıl bir sonuç çıkarırdı?  Diğer ussal ve bilimsel yanıtları bir yana bırakarak kısaca söylemeliyim ki; çözüm dizelerdir. Bireyin özel halini küçümsemeden, insan ruhunun yüceliğinde koşuşturan şey sözcüklerin ahengidir.  İşte insanı şair, sözcükleri dize ve şiire dönüştüren tılsım. Aşağıda, karma karışık ama sadeliğin tılsımına vakıf kimselerin şiiri yazılı. Buyurun buradan yakın.

Mustafa Doğan / Yeni Delhi – Uzaklar – Ekim 2014
(günün birinde ölü şairin defteri'ne dahil olacak)

ŞEHRİN ÖTEKİ YÜZÜ TANRI VE SEVDA

Bu çürük şehirde

kurtçuk sinmiş ceviz yaprağı büyüklüğünde

atardamarları görünen ve dahi okunan

sılaya benzer, hasreti yüklü

zalım bir sokakta meçhul müdavimliğimdeyim yine,

Hiç gerçekçi olamamışım ki öyle bir dünya düzeni

sağıltılamayan sanrılarıma bakarak

özüme muamele terör örgütü mensubu

saygın medyanın ifadesi ve buyurusuyla en azgınından

katil

en yoğun haliyle şair,

işte demem o ki;

hayatı bahşeden

varsıl, her şeyi ve dört yanı mamur bir tanrının

açtığı ateş ile sevdalanmaya yüz tuttuğuma dair

derin emareler var

şuramda, hasreti yüklü

yüreğimin konuşlandığı sol yanımda,

Stratejik önemi haiz zira

azgın kan selleri geçiyor içinden içinden

ne kuşluk, ne zemheri, ne yakın çağ

dinmiyor çırpınması, de çarpıntısı

sebebi yarım sevda,

Henüz tüketilmemiş ve asla tüketilemeyecek kadar çok

yüklü, asil ve inançsız bir acıyla

kıvrım kıvrım kıvrandırıyor

yanımın birinde tanrı, öteki yürek

anam doğurduğu saliseden bu yana beni

seçtikleri tarafımdan başlayarak,

Yılgın, öfkeli, vurdumduymaz

kıt kanaat aç bir iti besleyen

merhametinde

marifetinin de keyfini sürerek

tevekkül talep ediyor

bu acizden

ilkin tanrı, sonra sevda, hasreti yüklü,

Bir şey verilmeyecek kadar ve her şey verilse de tatmin olmayacak kadar

olsa da tatmin etmeyecek kadar

kadar kadar

unuttuğu çarık çürük bir şehir kuytusunda

ha bire ayakta kalarak

hem de mutlu etmek için yüce tanrıyı

bir de müşteki

yancısı sol yanımın sancısı

yaş söğüt dallarıyla kırbaçlatıyor kendimi,

Yaser Arafat vardı o vakitler

fare suratlı bir adam ama belinde de kallavi silahı

önce faşiste ve sonra tanrıya başkaldırmayı adet edinmişti ki

sevdalarını da bilirim efendinin

ben de ona inat ve ondan feyzalarak

hatta sürünerek ve beceremeden onun kadar dik durmasını

açlıktan ağzımın kokmasına izin verdim en çok

kan suyu kadar azıcık da çarpmasına aşkla böğrüme

yüreğin,

Sanıyor ki tanrı

sunduğu bir ezadır genç bedenimde o vakitler

sarmalayan bir derin ızdırap,

işbirlikçisi, içime istihbari bilgiler için

sol yanıma ve stratejik

yerleştirdiği deli

an geliyor diyor ki; tanrı benim

ki başkaldırcısı ve asılacak bir asi

ayrımında değil

bir mürted,

Heyhat

yalan ve yanlış ve acımasız bir kan pompalayıcısını

işbirlikçisi tanrıyı

kendime bir ezelden öteki ebede

kılavuz tayin etmişim

namussuz olan benim,

Kızıl bir gün batımı

kısa ve senin için yaratılmış, yapılmış engebelerin üstünden

sopayla top savurturken müstakbel sahibem

beni de senin gibi onun yarattığını

bir de senin de sol yanında bir kas yığını taşıdığını bilmekle beraber

vereceğin ücreti beğenmeni bekleyen şu ıslak kedi yavrusu benim

duy sahibem duy,

Bizi, hem seni varsıl insan, hem beni kapı önü miyavcısı

bu şehre amade kılan aynı tanrının

altarına taşıdığımız kurbanlar,

Şehri insansız tahayyül et, bir an

bir ucundan kasırga yürüsün, öteki ucundan ben

buluşalım körüklemelere uygun bir mahallinde

daha ziyade espiyonaja davetkar olsun

kurşun izleri kapatılmış, asılı bombalı pankartları inik

duvarlarında kırmızı, damar suyu renginde al

yazılar silinmemiş

“kahrolsun devrimciler ve aşk”

bitireceğiz insanlığı

hal böyleyken

paçamdan yakalayıp savursun başka ve insancıl bir asi şehre

aşk yoksa, bilemedin tanrı kalsın bu yerde,

İliklerine ihanet sızdırılmış ha kafir, ha yoluk, ha yenik

ne idiğü belirsiz şehre

kanatsız bile katlanabilen doğan avcıdır velakin her avcı kadar av

beklemektedir

her fani kadar ahlaksız, suskun

ılık bir esintide, varsa amenna cennetde bir ağacın altına gömülmeyi

neydi adı

vasiyet et, eder,

Kimse öğrenmeyecekse ve varsa bir dirençse mihenk noktası

bir direnmeye davetse sözcükler

mağrur ve yapışkan bir pençedir

savunmanın da özeti,

Sürünüyoruz üstad, sömürge bir toprak üstünde bir yığın olarak

bir şehir kuruluyor bin köy yıkılarak

bir insan doğuruyor tanrı milyon insan feda ederek

bu yanı nasılsa kainatın

öteki yanı

senden yanı

karbon konmuş aynı minval üzre

tanrı her yerde aynı yakıtı kullanıyor

ısınmak ve gülmek için

söze vurulursa sevda, kabı istenirse yürek

tanrı işbirlikçisinin esiri,

Hep birlikte ve ama farklı meşgalelerle avunuyoruz

ben bir, sen bir, o bir

kuşkucu olmayan emre amade yanımı gönderdim tanrıya

selamımı ilet dedim sol yanımdaki ihanet şebekesi

kaalesiz ve deli

o halde ben de

türküsündeyim hayatımın

bir ayrılık, bir yoksuzluk, bir ölüm...