İnsan çok dayanıklı bir canlı türü. Ne büyük acılarla yaşayabilmeyi başarıyor görmüyor muyuz? Hele de bazı acılar var ki; varsa bir tanrı, onu yalnızca insanlardan öç almak için yaratmıştır. Aşk acısıdır meramımız. Tersinden söylersek; aşk acısı tanrının varlığının ispatıdır. E,tanrının da yarattığı o acıya uygun bir dayanma gücü bahşetmesi doğaldır.Çoğumuzda bu güç kalıtımsal olarak var.Dayanma gücümüz olduğu muhakkak, pek tabi de dayanıyoruz ama insansı yönüne bakacak olursak, aşkın acısını tedavi içinpek yöntem bulunmuyor. Hatta hiç yöntem yok, unutmak dışında. Belleğine gücü yeten insan için unutmak tek çıkar yol, unutabiliyorsa. Oysa unutmak alçakça bir vazgeçiş, büyük bir ihanet olarak sunuluyor. Değil. Unutmak bir köpeğin yaralarını yalayarak iyileştirmesi gibidir. İyi gelir. Duygusaldır ve yararlıdır. Bu biiiir.
İki; bu kısım aşıkların okumaması gereken bölümdür ve gerçekçidir. Daha doğrusu kısmen gerçekçi. Birisi aşktan söz ediyorsa aslında gerçekçilik sözü orada asla kullanılmamalıdır ama şimdi gerekli. Aşık olduğumuz insanı ikiz gibi düşünebiliriz. Başka türlü söylemeliyim. Bir aşık olduğumuz kişi vardı ve o dünyada asla yeri doldurulamayacak, eşsiz bir yaratıktı ve bizi de sonsuz, ölçüsüz bir biçimde seviyordu. Gitti. Şu anki eski sevgili değildir. Giden başka biri, şu anki de onun ikizidir. Kuşkusuz tıpkı aşık olduğumuz o mükemmel insana benzer ama yalnızca ikizidir. Ruh onun ruhu değildir. Mükemmeliyet ona atfedilmiş bir meziyet hiç değildir. O sade, herhangi biridir ve öyle kabul etmek yararlıdır. Hatta öyledir de. Yoksa gitmezdi.
Dememe o ki; aşk bir tutarsızlık hali, aşk ayağımızı yerden kesen bir büyü. Bunu sonsuza kadar sürdürmek de olası ama milyonda bir. İçinde yaşattığı imkansızlığa taraflardan birisi yenik düşecektir. Gidince yapılması gerekeni de açıklamış bulunuyoruz. Unutacağız ya da ikizine aşık olmayı bitireceğiz. Yetinmediniz mi? Yetinmeyenler için bir aşk tarifi vereceğiz.
Aşk tek kişiliktir. Karşılığı sorularak alınacak hamiline yazılı bir çek değildir. Karşılıksız, beklentisiz bir insana kendini hapsetmek demektir aşk. Onun yaptıkları onu ilgilendirir. Siz yalnızca ve sınırsız ve sınırlamasız bir duygu seliyle ona bağlanırsınız. O kadar.
M.Bartlett Çev. Kitapsevenlerle
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder