hüzün kovulduysa

hüznü kim kovsa bana gelir

sırtımda esvabım eğreti

zaar ondandır

oturur içeriz

anlatmaz

kim kovsa hüznü gelir bana

tecelli böyle

kalkar şehremini’ye giderim

otobüste yolum kesilir

elimde kalır

sırtımı sırtına yaslarım

kim hüznü kovsa bana gelir

öpüşmelerimden ala

iz mi olur

kadehe tırmanır icazetsiz

düşer boğulmaz

bana gelir kim hüznü kovsa

ay tutulur aynı gece

aynı gece paşalimanı’ndan

denize dökülürüz

yarenlerle

ağlarız sabahlara kadar

Kartime Rankodi (çev. @kitapsevenlerle )